Uzupełnianie płynu chłodzącego

Dostateczna ilość płynu chłodzącego to podstawowy warunek bezawaryjnej pracy silnika. Na tej stronie pokazujemy, jakie zadania spełnia płyn chłodzący, jaka jest idealna proporcja zmieszania oraz w jaki sposób można określić udział środka przeciw zamarzaniu w płynie chłodzącym. Ponadto z tej strony można pobrać tabelę zawierającą pojemności układu chłodzenia w popularnych modelach pojazdów.

Poniższe informacje i porady praktyczne zostały przygotowane przez firmę HELLA w celu zapewnienia profesjonalnego wsparcia dla warsztatów samochodowych. Informacje udostępnione na tej stronie internetowej powinny być wykorzystywane tylko przez odpowiednio wykwalifikowany personel.

Płyn chłodzący, ochrona przed mrozem i korozją

Płyn chłodzący to ogólne pojęcie określające ciecz stosowaną w układzie chłodzenia silnika. Płyn chłodzący chroni przed mrozem, korozją, przegrzaniem i smaruje. Jego zadaniem jest odbieranie ciepła z silnika i odprowadzanie go przez chłodnicę.

Płyn chłodzący jest zabarwioną mieszaniną wody i środka przeciwko zamarzaniu (glikolu/etanolu), zawierającą różne dodatki (środki gorzkości, krzemiany, substancje zapobiegające utlenianiu, inhibitory piany). Środki gorzkości zapobiegają przypadkowemu wypiciu płynu chłodzącego. Krzemiany tworzą warstwę ochronną na powierzchniach metalowych i zapobiegają m. in. powstawaniu osadów kamienia. Przeciwutleniacze zapobiegają korozji elementów. Inhibitory piany hamują pienienie się płynu chłodzącego. Glikol utrzymuje elastyczność węży i uszczelek oraz podwyższa temperaturę wrzenia płynu chłodzącego.

Prawidłowa proporcja wody i środka przeciw zamarzaniu powinna wynosić od 60:40 do 50:50. Zapewnia to z reguły ochronę przed zamarzaniem do temperatur -25 °C do -40 °C. Proporcja może wynosić od minimalnie 70:30 do maksymalnie 40:60. Zwiększenie ilości środka przeciw zamarzaniu (np. do 30:70) nie powoduje dalszego obniżenia temperatury zamarzania płynu. Ma skutek wręcz przeciwny – nierozcieńczony koncentrat zamarza już w temperaturze ok. -13 °C i w temperaturze powyżej 0 °C nie zapewnia skutecznego chłodzenia silnika. Może to więc spowodować przegrzanie silnika. Ze względu na to, że glikol ma bardzo wysoką temperaturę wrzenia, prawidłowa proporcja mieszaniny może zwiększyć temperaturę wrzenia płynu chłodzącego do 135 °C. Dlatego również w krajach o cieplejszym klimacie ważne jest zapewnienie odpowiedniego stężenia koncentratu przeciw zamarzaniu. Należy zawsze przestrzegać zaleceń producenta, typowy skład może wynosić 40:60% lub 50:50% przy zastosowaniu wody zobojętnionej (o jakości wody pitnej).

Płyn chłodzący lub jego dodatki z biegiem lat tracą swoje właściwości, tzn. część dodatków ulega zużyciu. Jeżeli na przykład zużyciu uległy dodatki antykorozyjne, to płyn chłodzący może nabrać koloru brązowego. Z tego względu niektórzy producenci pojazdów zalecają wymianę płynu chłodzącego w stałych odstępach czasu.

Coraz częściej w układach chłodzenia nowoczesnych samochodów stosuje się płyny chłodzące tak zwane Long Life (np. VW G12++ / G13). W normalnych warunkach, gdy nie dojdzie do zanieczyszczenia, płyn ten nie wymaga wymiany (VW) lub jest konieczna dopiero po upływie 15 lat lub przejechaniu 250 000 km (nowsze modele Mercedesa). Płyn chłodzący należy zasadniczo wymieniać wtedy, gdy pojawią się zanieczyszczenia (olej, korozja) oraz w pojazdach, w których nie zastosowano płynu chłodzącego typu Long Life. Koniecznie przestrzegać zaleceń producenta samochodu dotyczących specyfikacji, terminu wymiany, proporcji mieszania i mieszalności środków przeciw zamarzaniu.

Płyn chłodzący nie może być uwalniany do wód gruntowych ani odprowadzany przez separator oleju. Płyn musi być zbierany osobno i utylizowany.